† Rozdział 10

***perspektywa Elizabeth***

Rano słyszałam w pokoju szepty , to chyba był Ashley. Nie chciałam otwierać oczu , chciałam jeszcze spać. Problem w tym , że już nie mogłam. Oczy same prosiły się o otwarcie. Otwierałam powoli, by zerknąć co robi Ashley. Niestety zauważył , że już nie śpię.

-Jak ci się spało w moim łóżku?-zapytał ze swym uwodzicielskim uśmiechem

-Emm.. Całkiem dobrze. Masz bardzo wygodne łóżko.-powiedziałam z uśmiechem

-Tak ? To dobrze.

Uśmiechnęłam się tylko do niego , nie chciałam palnąć czegoś głupiego , jak ja to czasem potrafię.

-A tak w ogóle to zrobiłem dla ciebie śniadanie.

-Ale… Nie trzeba było.-tłumaczyłam

-Trzeba , trzeba. Jesteś trochę osłabiona , musisz coś zjeść.-mówił opiekuńczo

-Dobrze tatusiu.-powiedziałam wystawiając do niego język

Ashley się uśmiechnął od ucha do ucha . Wzięłam od niego tacę i dałam ją na kolana. Zaczęłam jeść. Boże ! ! Jakie to boskie ! Zrobiłam wielkie oczy z zaskoczenia.

-Czy jest coś nie tak?-zapytał z zaskoczoną miną.

-Czy jest coś nie tak ?!?!?! Nigdy nie jadłam tak zajebistego śniadania !-wykrzyknęłam

-Cieszę się , ze ci smakuje.-powiedział z uśmiechem

Dalej siedzieliśmy w ciszy , Ashley mnie obserwował jak jem.

***perspektywa CC’ego***

Tego ranka byłem bardzo wypoczęty , nie wiem jakim cudem. Późno wróciliśmy ze szpitala. Byłem nawet uśmiechnięty , ale jak tylko zobaczyłem swój telefon to zamarłem. Kilka połączeń nieodebranych od Andy’ego , a on jest zły jak się od niego nie odbierze telefonu. Wstałem szybko z łóżka i wybiegłem z pokoju.

-Ashley! !-wydarłem się na cały głos

-Nie drzyj się tak ! Głuchy nie jestem !-krzyknął wychodząc z pokoju , w którym spała Elizabeth

Dziwne… Ciekawe co tam robił. Miał spać w salonie.

-Co ty tam robiłeś ?!-zapytałem z oburzeniem

-Nic , po prostu Elizabeth wstała i zrobiłem jej śniadanie.

-Eeee… Yhym. I jak smakowało jej ?-zapytałem

-Tak , a tak w ogóle to Andy zaraz będzie z Evelin w domu.-powiedział odchodząc

Przecież jak Andy mnie zobaczy to chyba mnie ubije tłuczkiem , włoży do zamrażarki i wywiezie…

***perspektywa Evelin***

Jadąc z Andy’m samochodem do ich domu rozmyślałam nad Sophie. Nie wiedziałam jak tam z nią… Do willi Black Veil Brides jechaliśmy w ciszy , gdy nie spodziewanie Andy się zatrzymał , wtedy sobie uświadomiłam , że jesteśmy na miejscu.

-Ja pierdole !!-wydarłam się ze zdziwienia

-Coś się stało?-zapytał wystraszony Andy

-Niee .. Nic się nie stało. To tylko z wrażenia

-Yhym , okey.-rzekł z uśmiechem

Wysiedliśmy z samochodu i Andy prowadził mnie do wejścia. Dziwnie się z tym czułam. Na początku szalałam na jego punkcie , a teraz to tak jakby było moim kumplem. Po chwili znaleźliśmy się w środku domu, Stanęłam przy drzwiach i się rozglądałam , nie mogłam uwierzyć , że tu jestem. Spojrzałam na schody i zobaczyłam tam Elizabeth.

-Elizabeth !!-krzyknęłam i ruszyłam w jej stronę

-Evelin!

Podbiegłyśmy do siebie i przytuliłyśmy się do siebie jakbyśmy nie widziały się z miesiąc. Stałyśmy jeszcze tak chwilę bez ruchu , aż odezwał się Ashley.

-To ja może pójdę po piwo i popcorn , usiądziemy z Andy’m i będziemy was tak oglądać.-powiedział chichocząc

Od razu skierowałyśmy głowy w jego stronę wystawiając języki. Po chwili ogarnęłyśmy się i poszłyśmy do salonu , obgadać co i jak z Sophie , może chłopaki zgodzą się nas zawieźć do niej. Chciałyśmy pogadać z lekarzem jak ją uratować.

† † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † †

Jak notka ?^^ Już w następnej notce okaże się jak mogą ją uratować ; ]]