† Rozdzial 29

***pespektywa Ashley’a***

No chyba nie wytrzymam… Jak Elizabeth mogła to zrobić?! Teraz siedzę na korytarzu ze wszystkimi w szpitalu. Lizz jest na sali operacyjnej.

-Kiedy w końcu wyjdzie jakiś lekarz ?!?!?!?!

-Ash , uspokój się.-uciszała mnie Evelin.

Jak ona tego nie przeżyje, to nic po mnie na tym świecie. Jak żyć to tylko z nią , z nikim więcej.

-Kto z państwa to pan Purdy?

-Ja!-krzyknąłem

-Proszę za mną do gabinetu.

Fuck… Jeżeli nie udało się jej uratować… Andy wtedy będzie musiał szukać nowego basisty. Po chwili wchodziłem do gabinetu lekarza.

-Proszę usiąść.

Usiadłem cały drżąc. Martwiłem się i bałem , że ma dla mnie bardzo złe wiadomości.

-Czy ona… ?

-Żyje… Choć straciła bardzo dużo krwi. Ma szczęście , że tylko lekko sobie to zrobiła.

-Wyjdzie z tego?

-Jeżeli do rana przeżyje to tak. Jak już mówiłem… Straciła dużo krwi.  Krew cały czas uzupełniamy.

Ulżyło mi , ale nie do końca. Elizabeth musi do rana przeżyć.

-Dziękuję za wszystko.

-Alez proszę bardzo , robimy wszystko co w naszej mocy.

Wyszedłem i poszedłem do reszty. Elli , Sammi , Jinxx’a i Jake’a już nie było. Został Andy z Evelin. Ev płakała, Andy miał całą koszule mokrą od łez.

-Jak z Lizz? Czego się dowiedziałeś?-pytał Andy

Evelin spojrzała na mnie czerwonymi oczami od płaczu.

-Jeżeli do rana przeżyje to będzie dobrze.

Mówiąc im to po moim policzku spłynęła łza. Ja chcę żeby ona żyła! Minęła godzina… Ev spała już na kolanach Andy’ego. To wszystko ją przerastało.

-Andy … Jedźcie do domu. Ja tu zostanę do rana , nie chcę jej zostawić samej.

-Okey , to trzymaj się stary. Wszystko będzie dobrze.

-Mam taką nadzieję.

Siedziałem jeszcze chwilę na korytarzu.

-Zapytam się , którejś pielęgniarki gdzie leży Elizabeth.

Podszedłem do najbliżej stojącej.

-Przepraszam… Gdzie leży Elizabeth Carls?

-Sala nr. 69.

-Dzię… Dziękuję.

-No nie… 69? Ludzie… Po chwili byłem już pod drzwiami. Powoli wszedłem do środka. Lizz była podłączona do masy dziwnych urządzeń. Postawiłem krzesło przy jej łóżku , złapałem za dłoń. Po godzinie siedzenia prawie usnąłem. Obudziła mnie dziwnie pipcząca maszyna. Przetarłem oczy , spojrzałem na nią…

-Kurwa ! ! ! Serce nie bije !-wydarłem się.

Akurat korytarzem szedł lekarz i szybko wbiegł do sali. Na sali pojawiło się jeszcze kilku lekarzy.

-Proszę opuścić salę!

Zrobiłem to co mi kazali. Wyszedłem usiadłem na krześle chowając twarz w dłonie. Zacząłem płakać.

-Napiszę do Andy’ego sms-a…

Andy , to chyba koniec . Jej serce stanęło. Na razie nic nie mów Evelin.

Siedziałem i myślałem , czy to życie teraz będzie miało sens. Nagle ktoś obok mnie usiadł. Powoli podniosłem głowę. To był Andy.

-Stary… To nie może się tak skończyć.-wydusił z siebie Andy.

-Wiem…

Tylko to zdołałem powiedzieć. Minęło już 20 minut od mojego wyjścia z sali.

-Panie Purdy.-usłyszałem.

-Tak?

-Może pan wejść. Serce pracuje.

Szybko z Andy’m weszliśmy do sali.

-Jejku … Elizabeth… Coś ty sobie zrobiła?

Ja nie powiedziałem nic… Tylko usiadłem patrząc na moją Lizz. Spojrzałem na zegarek… Była 1 w nocy.

-Andy , jedź do domu , bo jak Ev się obudzi może zacząć się martwić.

-Ty zostajesz?

-Zostaję.

-Okey , to trzymaj się.

Położyłem głowę przy dłoni Elizabeth i usnąłem.

***RANO***

Obudził mnie czyjś dotyk. Podniosłem głowę i ….

-Lizz! Kochanie!

-Ash , cii.-powiedziała ledwo słyszalnym szeptem.

Wstałem , zbliżyłem się do jej ust i pocałowałem. Tak się o nią martwiłem. To co w nocy się stało , myślałem , że odmieni całe moje życie. Do sali weszła pielęgniarka.

-Ona nie powinna się była obudzić. Proszę wyjść i przyjść później. A tak w ogóle to musi pan odpocząć w domu.

Ucałowałem Lizz w czoło. Ona była taka wyczerpana.

-Przepraszam kochanie.-powiedziała po cichu

Pożegnałem się z Elizabeth i wyszedłem. Polowi wychodziłem ze szpitala. Ugh ! Nie mam czym wrócić do domu . Muszę zdzwonić do Andy’ego.

-Haloo?

-Andy…Możesz po mnie przyjechać pod szpital?

-Zaraz będę.

Minęło 10 minut i Andy już był na parkingu. Wsiadłem do samochodu i pojechaliśmy do domu. Andy na razie o nic nie pytał . To się dopiero zacznie w domu.

***perspektywa Evelin***

Obudziłam się i zobaczyłam , ze Andy’ego nie ma w łóżku. Wybiegłam z pokoju i cisza. Pobiegłam na dół… cisza. Wtem drzwi wejściowe się otworzyły , a w nich stanął Andy i Ashley. Podbiegłam do Andy’ego.

-Andy!

-Wszystko okey, byłem tylko po Ash’a.

Ash lekko się do mnie uśmiechnął. Był naprawdę zmęczony tym wszystkim.

-I co z Lizz?-zapytałam

Andy tylko smutno spojrzał na Ashley’a , on też posmutniał. Zaczęłam się obawiać , że ona…

-Ash!  Mów do cholery !-tak się wydarłam , że nagle wszyscy się znaleźli obok mnie.

-Em.. No w nocy… Nastąpiło zatrzymanie akcji serca.-powiedział Andy , nie Ash.

Dłonią zatkałam usta. Łzy momentalnie napłynęły mi do oczu.

-Ev nie płacz , uratowali ją , byłem tam w nocy jak tylko dostałem sms-a od Ashley’a.

-Pojedziemy do niej później. Teraz idę odpocząć.

Ash odszedł , a ja stałam zapłakana. Sophie wyjechała , Lizz w szpitalu. To była normalnie porażka. Andy stał przy mnie cały czas przytulając.

-Andy daj mi coś mocnego.

-Nie moja droga.

-Daj mi whisky.

Jak mi nie da sama wezmę.

-Ev nie. Chcesz później jechać do Elizabeth ?

-Chcę!

-To nie będziesz piła.

Swoimi łzami zamoczyłam Andy’emu całą koszulę. Andy wziął mnie na ręce i zaniósł do naszej sypialni. Ułożył mnie na łóżku, a on sam usiadł na brzegu , patrząc na mnie.

***perspektywa Andy’ego***

Przyglądałem się Ev … Była taka zrozpaczona. Cały czas płakała…

-Andy…Powiedz mi…Dlaczego ona to zrobiła? Przecież ma Ashley’a , ma mnie , ciebie , chłopców.

-Nie wiem tego. Ale ważne , że lekarze walczyli o jej życie i wygrali.

-Tak. Ja nie wiem co bym zrobiła, gdyby to się im nie udało. Andy , a wyobraź sobie Ashley’a… Przeciez on by się załamał.

-Mało powiedziane załamał. Jemu by serce pękło.

Mówiąc to poczułem łzy. Gdyby tak naprawdę się stało…Zespołu już by nie było…. Ash by się pogrążył w smutku , albo jeszcze sobie by coś zrobił. Zespół bez Ashley’a , to nie to samo.

-O czym tak myślisz?

-O tym , że zespół bez Ashley’a , to nie ten sam. Brakowało by go.

-Oj tak , z tym się zgodzę.

Położyłem się obok Evelin. Nie chcę usnąć , Ev chce jechać później do kuzynki.

-Kochanie… Prześpij się. Jak będziemy jechać to cię obudzę.

-Dobrze.

******* 3 GODZINY PÓŹNIEJ*******

-Evelin wstawaj.. Jedziemy do szpitala.

Ev szybko wstała z łózka , ubrała się w 5 minut i 10minut później byliśmy w samochodzie. Evelin tak chciała zobaczyć się z Elizabeth. Po 10minutach byliśmy pod szpitalem.

-Ash , jaka sala?

-Sala pod nr. 69.

No to wiedzieli pod jaki nr. ją dać… Po chwili byliśmy w sali , w której leżała Elizabeth. 

† † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † †

Ugh ! Nie umiałam uśmiercić Elizabeth ^^