† Rozdział 26

***perspektywa Andy’ego***

Wróciliśmy z Ev późnym wieczorem. Myślałem , że może już wszyscy śpią , jeżeli reszta wróciła do domu. W salonie na sofie siedziała Sophie , łkała… Evelin podeszła do niej i przytuliła.

-Co się stało?

-Nic… Co niby miało się stać?

-Coś się stało tylko nie chcesz powiedzieć..

-Nie nic…

Stałem i przysłuchiwałem się rozmowie dziewczyn. Sophie coś musiało się stać , coś ukrywała. Podszedłem do dziewczyn.

-Sophie. Powiedz nam.-odezwałem się

-Nie…

-Powiedz.

-Nie mam co mówić…

-Powiedz. Będę uparty i cały czas będę cię tym męczyć.

-Dobra powiem.

Evelin usiadła obok Sophie , a ja uklęknąłem przed nimi.

-To jest nie fair.-zaczęła

-Ale co?

-To wszystko… Ty Evelin jesteś szczęśliwa z Andy’m . Elizabeth z Ashley’em… A ja co ?! Ja jestem wyrzutkiem jebanego losu.!

-Ej nie mów tak ! To nie prawda.

Jak nie prawda jak prawda…

Nosz co za uparta krowa. Jeszcze sama się ździwi , jak kogoś szybko pozna.. Daję jej kilka dni…Wmawia sobie , że nie… Eh…

-To nie prawda i nie odzywaj się , bo ci kopa zasadze.-powiedziałem uśmiechając się.

Sophie go odwzajemniła.

-Co robimy?

-Może film?

-No to wy oglądajcie , ja idę spać.-powiedziała Sophie odchodząc

Ev przytuliła się do mnie.

-Co oglądamy?-zapytałem wreszcie.

-Horror!-wykrzyczała.

-Tylko nie to , tylko nie horror , błagam.

-Cichoo… i włączaj Sinister

I trudno , musiałem to włączyć. Nie lubię horrorów, zawsze się bałem. Ale dla swojej Evelin zrobię to i obejrzę. Mrrr… Dobrze , że śpi ze mną.

-Ej Evelin , gdzie jest Elizabeth i Ashley?

-Po co się pytasz , skoro i ja nie wiem?

No tak… Głupio zapytałem. Ale na odpowiedź nie musieliśmy długo czekać. Po schodach schodziła rozczorchana i mało co ubrana Elizabeth i Ashley w rozpiętych spodniach , bez koszuli.

-Upss.. Myśleliśmy , że śpicie albo , że was nie ma..

-No widocznie tu jesteśmy.-powiedziała ze zdziwieniem Evelin.

Sam się ich widokiem zdziwiłem. Nie widziałem ich w takim stanie. Usłyszeliśmy po chwili zamek w drzwiach. Zapadła cisza. Do domu weszli chłopacy. Spojrzeli na siebie , na parkę i odeszli bez słowa. Ash zapiął rozporek a Elizabeth ogarnęła swoje włosy.

-Dom wariatów.-rzekłem

***perspektywa Jinxx’a***

Wracaliśmy z chłopakami do domu , no dość późno. Otwierałem drzwi , bo jako jedyny wtedy miałem klucze. Weszliśmy i stanęliśmy jak przed murem , widząc Ashley’a i Elizabeth w takim stanie. Spojrzałem na chłopaków i odeszliśmy w milczeniu. Wszedłem do swojego pokoju , miałem iśc się wykapać , ale ktoś zapukał do drzwi.

-Hasło.-powiedziałem. Tak , tak mam hasło do pokoju , o którym nie wie Ash i dziewczyny.

-Ashley bananowy doktor

-Wejść.

Do pokoju wszedł Jake. Miał dziwną minę. Może to po tym widoku . Sam nie wiem… Może mi powie.

-A ciebie co tak skrzywiło?

-Nie skrzywiło mnie , po prostu jestem zaskoczony tym widokiem.

-Sam jestem. Ale wiesz.. Są razem , kochają się i mają prawo do wszystkiego. Jake… Sam nie byłeś lepszy.

-Było minęło…

-Taa..

-Pijemy piwo?-zapytał

-Nie. Dziś już nie. Ja idę się wykąpać i spać.

-No okey.

Jake wyszedł z pokoju , a ja wskoczyłem pod prysznic. Dopiero po jakiejś godzinie wyszedłem. Od razu położyłem się i usnąłem.

***perspektywa Sophie***

Nie mogłam spać w nocy. Po 2 w nocy wymknęłam się z pokoju , a potem z domu. Tak , trochę mnie popierdoliło , aby wychodzić o tej godzinie na miasto. No , ale co zrobię… Po domu nie będę chodzić jak nawiedzona laska. Powoli i po cichu zamknęłam drzwi.

-Fajnie , że nie jest zmino.

Boże.. Ja już naprawdę chyba źle się czuję , sama do siebie zaczynam gadać. Po żywych ludziach nie ma śladu.. Cisza i pustka. Poszłam w stronę parku, usiąść na ławce, nie chciało mi się chodzić. Idąc na ławkę , męczyłam się ze swoimi słuchawkami. Skubane zawsze tak się zaplątały , że ciężko było je odplątać. Ale potem w końcu dałam radę z nimi. Włączyłam sobie ‘’Revelation”. Słuchałam z zamkniętymi oczami , gdy nagle na szyi poczułam zimne ostrze noża. Ten ktoś wyciągnął mi słuchawki z uszu.

-Nie drzyj się! Siedź cicho i tak cię nikt nie usłyszy.

-Ale…

-Zamknij się!!!

Zaczęłam się ostro bać… Nie wiedziałam , co ten idiota może mi zrobić. Próbowałam się mu wyrwać , nóż schował.

-O nie maleńka… Nie uda ci się tak łatwo.

Zaczęłam płakać , łzy leciały mi strumieniem.

-Nie rycz kretynko!

Postanowiłam spróbować jakoś zadziałać. Ostro kopnęłam go w krocze , a on akurat zdążył wyciągnąć nóż i dźgnął mnie lekko w rękę. Sukinsyn leżał na ziemi zwijając się z bólu. Z krwawiącą ręką uciekałam.. Biegłam przed siebie. Nie wiem gdzie. Co chwilę oglądałam się za siebie czy czasem za mną nie biegnie. Obejrzałam się szybko i w kogoś wleciałam. Wywaliłam się. Myślałam ,że to on. Ale się myliłam.

-Prze… Przepraszam nie chciałam.

-Nic się nie stało. Tylko czemu chodzisz po mieście o tej porze? Teraz jest niebezpiecznie.

-Tak wiem… Przed chwilą się przekonałam.-powiedziałam patrząc na swoją zakrwawioną rękę.

-Ty krwawisz! Chodź szybko ze mną do domu, opatrzę ci tę ranę.

Nie wiedziałam czy mogę mu zaufać, ale chyba też nie chcę się wykrwawić w nocy w takim miejscu.

-Dobrze , dzięki.

Nieznajomy się miło uśmiechnął. Szybko zaprowadził mnie do swojego mieszkanka.

-Usiądź tutaj, zaraz wracam.

Zrobiłam jak powiedział. Nie musiałam też długo na niego czekać. Przygotował to co było mu potrzebne. Wziął się do roboty , był bardzo skupiony na tym co robi.

-Z tego wszystkiego zapomniałem się zapytać , jak masz na imię.

-Emm… Sophie. A ty?

-Matt , miło mi.-powiedział z uśmiechem.

Uśmiechnęłam się tylko. Rozmawialiśmy dopóki nie skończył opatrywać mi ręki.

-Skończone.-powiedział dumny z siebie.

-Dziękuję , miły jesteś , naprawdę. A właśnie… A ty co robiłeś o tej godzinie w parku?

-A tam… Byłem trochę pochodzić , spać nie mogłem i wiesz.

-Tak samo ja.. Ale teraz już o tej porze nie będę wychodzić.

-Masz rację . Chcesz coś do picia?

-Nie dzięki , muszę spadać.

-Odprowadzę cię , bo znowu coś ci się stanie.

Szliśmy w lekkiej ciszy . Po jakiś 20minutach doszliśmy do domu.

-I tu się rozstajemy?-zapytał smutno.

-Tak , niestety tak. Ale jak chcesz to msz mój numer.

-Oo , dziękuję. Spotkamy się jeszcze kiedyś?

-Tak , na pewno.

Na pożegnanie Matt pocałował mnie w policzek.

-Może jutro? Aaa i całus za to , żebyś dobrze spała.

-Dziękuję , i tak możemy jutro , czemu nie.

Boże… W każdym zdaniu mówię tak..

-To do zobaczenia.

-Paa.-powiedziałam i weszłam do domu.

Po cichu zakradałam się do pokoju. Gdy już leżałam w łóżku dostałam sms-a.

~Śpij dobrze So. Dobranoc ;*

Odpisałam mu , skoro dałam mu numer to nie wypada mi nie odpisać.

~Dobranoc Matt ; )

Odłożyłam telefon na szafkę i nie wiadomo kiedy usnęłam jak dziecko.

† † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † †

Dzisiaj dodałam trochę dłuższy rozdział ^^ Mam nadzieję , że się spodoba ; ]]