#INFORMACJA

Nie chcę, ale muszę ;c ZAWIESZAM BLOGA NA CZAS NIEOKREŚLONY !  Jak wiadomo , zbliża się koniec roku szkolnego i trzeba wszystko poprawiac ;c szkoła jak to szkoła ;//

Okey... mam nadzieję, że mnie nie spalicie , nie zadzgacie widelcami itp ^^

Rozdział 59

***perspektywa Rebeci***
Zaprowadziłam Elizabeth do salonu gdzie czekali na nią chłopcy. Mówili, że coś przygotują na te chwile i zastanawiam się co oni wykombinowali. Andy obiecał, że nic głupiego i mam nadzieję, że tego dotrzyma. Jestem ciekawa reakcji Lizz'y. Weszłyśmy do salonu.
-Elizabeth... Witaj w domu.-powiedział Andy.
Do Elizabeth podbiegł Ashley. Fakt, że był smutny praktycznie cały czas ale miał nadzieję, że Elizabeth odzyska pamięć. On co wieczór oglądał ich wspólne zdjęcia na których byli uśmiechnięci i szczęśliwi. Lizzy gdyby nie oddzyskała pamięci to biedak by się załamał na dobre.
-Elizabeth... jak się cieszę, że w końcu do nas wrociłaś.
-Em, też się cieszę.
Siedzieliśmy wszyscy do późnego wieczoru. Na prawdę cieszyliśmy się, że Elizabeth wróciła do domu.
-Rebi. Jestem śpiaca, gdzie śpię?-zapytała Lizz
-Chodź zaprowadzę cię.-odezwał się Ashley.
Uśmiechnęłam się do niego, a on złapał Lizz za rękę i zaprowadził do ich pokoju.

*** perspektywa Ashley'a***
Złapałem niepewnie Lizz za rękę i prowadziłem do pokoju. Kiedy weszliśmy do niego na komodzie i szafce przy łóżku były w ramkach nasze zdjęcia, a na łóżku leżał album ze wspólnymi zdjęciami. Elizabeth zaciekawiona co w nim jest wzięła w dłonie i zaczęła przeglądać zdjęcia.
-Musiało być fajnie.-powiedziała patrząc na zdjęcie.
-Fajnie to mało powiedziane Lizz'y
Nastąpiła cisza. Ja... Ja nie wiedziałem co mam mówić. Nie chciałem palnąć czegoś głupiego tak?
-Szkoda, że straciłam pamięć.-szeptała
-Najważniejsze jest to, że jest szansa odzyskania.
Tak bardzo chciałem ją przytulić, mieć ją cały czas przy sobie.

TYDZIEŃ PÓŹNIEJ

Po tygodniu Elizabeth dalej nie odzyskała pamięci. Strasznie mnie to boli, nie wiem co mam ze sobą robić. Siedzę z chłopakami w tym salonie i tylko oglądamy film, pijemy piwo, oglądamy film i tak w kółko. Elizabeth razem z Rebecą robią w kuchni coś do jedzenia. Oj to będzie coś dobrego, to są za dobre zapachy. Nigdy jeszcze nie wydobywały się takie zapachy z tej kuchni, aż dziwne.
-Za pół godziny będzie obiad!-usłyszeliśmy Rebecę.
Jake aż podskoczył z Jinxx'em, musieli się wystraszyć dziewczyny.

***perspektywa Elizabeth***
Pomagałam Rebece robić coś do jedzenia, w końcu chłopaki tego nie zrobią prawda? A poza tym nie pamiętam jacy oni są na prawdę. Może akurat któryś z nich by coś zrobił. Tylko, że... siedząc na kanapie i pijąc piwo nic nie zrobią.
-Elizabeth...? Możesz podać mi garnuszek? On jest tutaj w szafce obok mnie.
-Okey, już podaję.
Schyliłam się, wzięłam do ręki garnuszek i ...... jebut!
-Ała!!!!!!!!!!!-Wydarłam się
 Uderzyłam głową w szafkę z całej siły. Dziwne, że nie straciłam przytomności. Ogarnęłam się i siedziałam na podłodze.
-Nic ci nie jest?-zapytała z troską Rebi
-Nie, na szczęście nie.
Do kuchni wbiegli po kolei: Ashley,Andy,CC,Jake oraz Jinxx. Zobaczyli co się stało i Ashley podbiegł do mnie. O cholibka... Ashley...Mój skarb... Ja...Ja odzyskałam pamięć!! Nie, nie powiem im nic jeszcze. Ale.. Ashley, te wszystkie wspomnienia wróciły. Brakowało mi jego delikatnego dotyku, jego czułych pocałunków każdego dnia. Jego silnych ramion przytulających mnie. Bez namysłu przytuliłam się do Ash'a.
-Nic ci nie jest?-zapytał czule
-Nie, wszystko jest okey Ash-powiedziałam i uśmiechnęłam się.
Cholera! Siedziałam  na brudnej podłodze. Teraz muszę się przebrać, a jak się przebiorę to umyję podłogi w całym domu, bo mnie trafi.
-Idę się przebrać.-rzekłam i wyszłam z kuchni.
Głowa mnie trochę bolała, ale da się żyć. W końcu przywaliłam całą siłą w szafkę. Cała ja. Wbiegłam na górę po pechowych schodach i skierowałam się prosto do pokoju gdzie są moje rzeczy. Szybko wyjęłam sobie czarne spodenki i czarną poszarpaną koszulkę. Związałam włosy w luźnego koka i wyszłam z pokoju. Pierwsze co pobiegłam załatwić sprawę z podłogą, przecież nie może tu być brudna podłoga. Jak reszta dowie się, że odzyskałam pamięć to wszyscy razem będziemy tarzać się po tej brudaśnej podłodze, a ja chcę być czysta!
-Elizabeth! Co ty chcesz robić?!-usłyszałam Andy'ego.
-Yy... Chcę umyć podłogi bo są brudne?
-Weź to zostaw, ja to zrobię.
-Ty lamo bez grzywy. Myślisz, że umyjesz teraz podłogi jak do tej pory nie były umyte?-zaczęłam się śmiać.
-Zgredy!!-wołał Andy.-Ona za mocno się uderzyła w głowę albo odzyskała pamięć.
O cholera. Jeżeli Andy się skapnie, że odzyskałam pamięć to klapa. Cała 'rodzinka', bo tak mogę ją nazwać zebrała się wokół mnie i patrzyła na mnie podejrzanie. Rebeca patrzyła jakby zobaczyła swojego smoka połączonego z jednorożcem.
-Lizz? Pamiętasz?-zapytali z nadzieją.
-Ale, że co pamiętam?-zapytałam głupio.
-Ach taka jesteś?-zapytał z uśmiechem Andy.-Dawaj tego mopa !
Andy złapał mopa i zaczął mnie ganiać po całym domu. Do każdego zakamarka. Myślałam, ze uda mi się jakoś uciec. Reszta usiadła w salonie i nie zwracała na nas uwagi, tylko Ashley patrzył na nas zazdrosnym wzrokiem. Trochę szkoda mi się go zrobiło, ale co im powiem ' Ej słuchajcie odzyskałam pamięć!'? No nie. Muszą trochę poczekać. Cholera, za bardzo się zamyśliłam i wpadłam w pułapkę. Nie miałam jak uciec, a Andy dźgał mnie mopem.
-Weź go bo jest mokry!-piszczałam
-To powiedz prawdę.-szepnął
-Andy....-zaczęłam.
Nie chcę mówić noo... A jak wygada? I co wtedy? Zabiła bym go chyba tym mopem a na głowę założyła bym wiadro.
-Lizz'y, zaufaj mi. Powiedz mi prawdę. Nie powiem nikomu nic.-prosił Andy
-Obiecujesz?-zapytałam
-Obiecuję na życie mojego renifera.
Zawsze był jednorożec, ale że renifer? Okeeey...
-Andy...Wszystko pamiętam, wszysciutko.-szeptałam.
-Aaaa!!!!!-krzyczał Andy.
-Zamknij się-warknęłam
Nagle wszyscy pojawili się na górze obok nas.
-Co się stało? Andy czemu krzyczałeś?
Popatrzyłam na niego z mordem w oczach i dałam znać, że jak powie prawdę to nie przeżyje.
-Elizabeth mnie uszczypała.-powiedział

***perspektywa Andy'ego***
Skoro obiecałem Elizabeth, ze nic nie powiem to muszę to dla siebie. Ale ja tak się cieszę, że odzyskała pamięć. Jak Ashley się dowie to ją tak wycałuje, że będzie miała dość na jakiś tydzień. Zeszliśmy całą paczką na dół do salonu i włączyliśmy horror. Elizabeth była za daleko mnie abym mógł z nią spokojnie o tym pogadać więc wyciągnąłem telefon z kieszeni i napisałem do niej sms'a.
~Kiedy i jak reszcie powiesz?
Zobaczyłem jak Lizz wyjmuje telefon i odpisuje. Po chwili dostaję odpowiedź.
~Nie wiem kiedy i nie wiem jak im to powiem ;/
Odczytałem wiadomość i nie wiedziałem co napisać. Z jednej strony to trochę trudne żeby ot tak powiedzieć, że wszystko pamięta.
~Może dzisiaj im powiesz?
~Na razie nie. Chyba, ze zapomnę i się wygadam;/
No jeżeli jeszcze nie chce im mówić to niech trochę się pilnuje, aby się nie wygadała. Ale i czemu ona chce ich oszukiwać? Trochę nie fair z jej strony.
~Czemu ty chcesz ich oszukiwać?
Musiałem to napisać do niej.
~Zobaczysz ; )
No nic, dalej już nie pisałem. Wszyscy oglądaliśmy w ciszy film. Po kilkunastu minutach odezwał się CC.
-A może powspominamy zajebiste wypady?
-Pamiętacie wesołe miasteczko?-krzyknął uradowany Jake
Wszyscy momentalnie zaczęliśmy się śmiać, nawet Elizabeth. A powinna udawać, że nie wie o co chodzi.
-Lizzy! A pamiętasz jak CC się zgubił w nim?-zapytał Ashley.-A no tak przecież ty nie pa...
-Ha ha ha pamiętam, to było dobre. CC zagubiony w wesooooooołym miasteeeczku.. Cholera...
No świetnie i się wygadała, ale jak na razie nikt się nie skapnął. Mijały kolejne minuty, wspominaliśmy dawne wygłupy gdy nagle...
-Chwila!!! Lizzy pamiętasz to ?!-krzyknął ogarnięty w miarę Jinxx
No i się wpakowała. Wszyscy popatrzyli na nią z wielkimi oczami.
-Elizabeth? To prawda?-zapytał Ash
-Echh.-zaczęła.-Tak to jest prawda.
Ashley podniósł się z kanapy jak poparzony.
-I nic nie powiedziałaś?!-krzyczał.
Elizabeth popatrzyła na niego z zaskoczeniem. Ashley chyba pierwszy raz na nią krzyczy. Idiota... Na kobiety się nie krzyczy.
-Nie krzycz na nią !!-wydarł się CC
-Zamknij się!
O co mu kurwa chodzi?! Pojebało go czy jak ? Przez niego Elizabeth zaczęła płakać, świetnie.
-Elizabeth chodź.-złapałem ją i pociągnąłem.
Dałem znać Rebece, że na chwile zabieram Lizz, a ona ma ogarnąć Ashley'a z chłopakami. To tak nie może być.
-Ashley!-usłyszałem chłopaków.-musimy pogadać głąbie!
-Odwalcie się!!

----------------------------------
W końcu go skończyłam !! ;D
Tak wiem i tak jest do dupy ^^
Chociaż mam nadzieję, że się spodoba ^^ Do nastepnego :D